Sosyal Sorumluluk
ILO NEDİR?
Politika Alanları
Birleşmiş Milletler kuruluşları içinde hükümet, işveren ve işçiden oluşan üçlü yapıya sahip tek kuruluş olan ILO, sosyal adaletin temel unsurları olan insan haklarına saygıyı, saygın yaşam standartlarını, insanca çalışma koşullarını, istihdam olanaklarını ve ekonomik güvenceleri geliştirmeye ve tüm çalışanlara ulaştırmaya çaba göstermektedir. Bu hedefler çerçevesinde ILO Ankara; Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile 10.02.2009 tarihinde imzalanan mutabakat zaptı çerçevesinde, önümüzdeki yıllarda çocuk işçiliği ile mücadeleyi, genç ve kadın istihdamını artırmayı, sosyal diyaloğu güçlendirmeyi ve kayıtdışı istihdamı engellemeyi öncelikli hedefleri arasına getirmiştir.
Çocuk İşçiliği
ILO ve ortakları hiçbir çocuğun sağlığına ve gelişimine zarar verecek veya geleceğinde saygın bir işe sahip olmasına engel olacak bir şekilde çalışmaya zorlanmadığı bir dünyayı hedeflemektedir. Bu hedef doğrultusunda ILO, 1992 yılından bu yana “Çocuk İşçiliğinin Önlenmesi” projeleri ile Türkiye de dahil olmak üzere pek çok üye ülkenin çocuk işçiliği ile mücadelede kaynak ve kapasitelerini güçlendirmeyi amaç edinmiştir. Bu çalışmalar sonucu Türkiye’de çocuk emeği önemli ölçüde azalmıştır.
Kadın İstihdamı
Kadın-erkek eşitliği, ILO’nun “Bütün Erkek ve Kadınlar için İnsana Yakışır İş” gündeminin ana öğesidir. ILO ve ortakları toplumsal eşitliği yakalamak için dünya çapında pek çok faaliyet düzenlemektedir. ILO Ankara Ofisi de bu bağlamda kadın istihdamı konusunda birçok araştırma gerçekleştirmiştir ve İşkur’la uygulanmakta olan “Toplumsal Eşitliğin Sağlanması ve Kadın İstihdamının Desteklenmesi Projesi” ile Türkiye’de kadın istihdam oranlarının artması için katkı sağlamaya çalışmaktadır.
Genç İstihdamı
Gençlere saygın işler sağlayabilmek dünyadaki tüm ülkelerin karşılaştığı bir zorluktur. Gençler çoğunlukla kayıtdışı, güvencesiz işlerde az ücretle uzun saatler çalışmaktadırlar. ILO; uzmanlığı, üçlü yapısı ve küresel ortaklarıyla birlikte bir katalizör görevi görerek gençlere saygın ve üretken işler sağlayabilecek olan desteği verebilmekte ve tüm dünyada uygulanabilirliği olan politika ve programlar geliştirebilmektedir.
Sosyal Diyalog ve Kayıtdışı İstihdam
Sosyal diyalog ILO için hükümet, işveren ve işçi kuruluşları arasında ekonomik ve sosyal politikayla ilgili bilgi paylaşımı ve aktarımı anlamına gelmektedir. Sosyal diyaloğun temel amacı, iş dünyasının paydaşları arasında ortak karar alımını ve demokratik katılımı artırmaktır. Bu bağlamda ILO Ankara Ofisi hükümet, işveren ve işçi temsilcileri arasındaki sosyal diyaloğa aracı olmuştur.
İş Sağlığı ve Güvenliği
Ankara’daki ILO Ofisi, Türkiye’nin ILO Sözleşmeleri çerçevesindeki taahhütleri bağlamında bir yıl süreli bir teknik yardım projesi yürütmektedir. “Uluslararası Çalışma Standartlarına Uygun Olarak Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliğinin (İSG) İyileştirilmesi” başlığını taşıyan bu proje, üçlü istişare çerçevesinde, başta madencilik ve inşaat sektörleri olmak üzere iş güvenliğini ve sağlığını geliştirmeye yönelik ulusal çabaları kolaylaştırma amacını taşımaktadır. Yardımlar, ülkedeki yasalar ve yönetmeliklerle birlikte, Hükümetin ve üçlü bileşenlerin İş Sağlığı ve Güvenliği (III) Ulusal Politika Belgesi ve Eylem Planı’ndaki (2014-2018) siyasal ve stratejik çerçeve doğrultusunda sağlanmaktadır.
Temel ILO Sözleşmeleri
No.29
Zorla Çalıştırma Sözleşmesi (1930)
Sözleşme zorla ya da zorunlu çalıştırmanın her tür biçimine son verilmesini öngörmektedir. Ancak, askerlik hizmeti, mahkumların belirli bir denetime göre çalıştırılmaları, bu arada savaş, yangın ve deprem gibi olağanüstü durumlarda gerek duyulan çalıştırma biçimleri için istisna tanınmaktadır.
No.87
Örgütlenme Özgürlüğü ve Örgütlenme Hakkının Korunması Sözleşmesi (1948)
Bütün işçi ve işverenlerin, önceden izin almaksızın ve serbestçe kendi örgütlerini kurma ve bu örgütlene katılma haklarını güvence altına almakta ve bu örgütlerin resmi görevlilerin müdahalelerinden bağımsız serbestçe işlev görebilmelerini sağlayacak güvenceler getirmektedir.
No.98
Örgütlenme ve Toplu Sözleşme Hakkı Sözleşmesi (1949)
Sendika ayrımcılığı gözetilmesine, farklı kesimlerin örgütlerinin birbirlerinin çalışmalarına müdahale etmelerine karşı ve toplu sözleşme düzeninin geliştirilmesine yönelik önlemler getirmektedir.
No.100
Eşit Ücret Sözleşmesi (1951)
Erkek ve kadınların, eşit işlerde eşit ücret ve sosyal haklara sahip olmalarını öngörmektedir.
No.105
Zorla Çalıştırmanın Yasaklanması Sözleşmesi (1957)
Zorla ya da zorunlu çalıştırmanın herhangi bir biçiminin siyasal zorlama ve eğitme, siyasal ya da ideolojik görüşlerin açıklanması nedeniyle cezalandırma, işgücünü harekete geçirme, çalışma disiplinini sağlama, ayrımcılık ve grevi katılanları cezalandırma aracı olarak kullanılmasını yasaklamaktadır.
No.111
Ayrımcılık (İstihdam ve Meslek) Sözleşmesi (1958)
İş verme, eğitim ve çalışma koşullarının düzenlenmesinde ırk, renk, cinsiyet,din, siyasal görüş, ulusal kimlik ve sosyal köken temelinde ayrımcılık yapılmasının ulusal politikalarla önlenmesi, fırsat ve uygulama alanında eşitliği geliştirme çağrısında bulunmaktadır.
No.138
Asgari Yaş Sözleşmesi (1973)
İşe kabulde asgari yaşın zorunlu temel eğitimin tamamlandığı yaştan daha düşük olamayacağını öngörerek çocuk işçiliğinin ortadan kaldırılmasını amaçlamaktadır.
No.182
Çocuk İşçiliğinin En kötü Biçimleri Sözleşmesi (1999)
Çocuk işçiliğinin en kötü biçimlerinin acilen ve etkili biçimde ortadan kaldırılmasını sağlayacak önlemlerin alınmasını öngörmektedir. Çocuk işçiliğinin en kötü biçimleri arasında kölelik ve benzeri koşullarda çalıştırılma, silahlı çatışmalarda kullanılmak üzere zorla askere alınma, fuhuş ve pornografi amaçlarıyla ve yasa dışı işlerde kullanılma ve bu arada çocukların sağlığına, güvenliğine ve ahlaki değerlerine zarar verecek işler yer almaktadır.
